Door Geert Geens
Vele mensen zien organisatiecultuur als een abstract concept—iets voor de HR-afdeling of voor visionair leiderschap. Maar wat als ik je vertel dat de échte kracht van een succesvolle cultuur ligt in iets veel subtielers? In de kleinste signalen die je uitzendt. Geen grote speeches, geen strategiepapers, maar simpele, dagelijkse interacties die een diepe impact hebben: belonging cues.
Wat zijn belonging cues? Simpel gezegd, het zijn de kleine signalen die een gevoel van veiligheid en inclusie uitstralen. Denk aan een oprechte glimlach, oogcontact, of zelfs iemand bij naam aanspreken. Het zijn de onzichtbare maar o zo krachtige draden die de connectie tussen mensen weven. En die connectie? Die is essentieel voor teams om te floreren, om een cultuur te bouwen waarin mensen niet alleen werken, maar echt betrokken zijn.
Vriendelijkheid als evolutiestrategie: wat kunnen we leren van… vossen?
Laten we even van koers veranderen. Vergeet de gebruikelijke zakelijke voorbeelden en denk eens aan vossen. Ja, vossen. De Russische wetenschapper Dmitry Belyayev voerde een baanbrekend experiment met hen uit in Siberië. Hij ontdekte dat vossen die op vriendelijkheid waren gefokt, niet alleen makkelijker in omgang werden, maar ook fysiek veranderden. Hun vachten werden zachter, hun tanden kleiner. Ze evolueerden eigenlijk om zich beter aan te passen door vriendelijkheid.
Now, if that kind of transformation can happen to foxes, imagine what it can do for people. Culture isn’t about who’s the strongest or smartest. It’s about who can build the strongest connections. Survival of the friendliest isn’t just a catchy phrase, it’s a fundamental truth about how we succeed, both as humans and in teams.
Angst en vriendelijkheid: twee zijdes van de amygdala
Nu wordt het nog interessanter. Onze hersenen zijn ingesteld om voortdurend alert te zijn op gevaar—dat is de taak van de amygdala. Die scant altijd op bedreigingen, vooral in nieuwe situaties: een nieuwe baan, een spannend overleg, een onbekende groep. Dit kan ons defensief of angstig maken.
Wat veel mensen niet weten, is dat diezelfde amygdala gekalmeerd kan worden door iets simpels als een glimlach of een aanmoediging. Belonging cues hebben die kracht—ze zetten angst om in vertrouwen. Ze vormen de basis van een cultuur waar mensen durven te spreken, ideeën te delen, en bovenal: samenwerken.
Kleine gebaren, grote impact
Denk jij dat belonging cues alleen maar ‘zachte’ HR-zaken zijn? Think again. Google’s famous Aristotle Project—an extensive study on what makes teams succeed—found that it wasn’t individual talent that mattered most. It was how people in those teams interacted with each other. Teams that listened to one another, picked up on social cues, and felt psychologically safe outperformed the rest. Period.
Nog steeds niet overtuigd? Een simpel experiment in een callcenter, waarbij medewerkers gelijktijdige koffiepauzes kregen om sociale interactie te bevorderen, resulteerde in een productiviteitsboost van 15 miljoen dollar per jaar. Je leest het goed: miljoenen, dankzij simpele koffiepauzes. Want als belonging cuestoenemen, stijgt betrokkenheid, energie en – ja, uiteindelijk- ook de cijfers op de bottom line.
Maak van belonging jouw superkracht
In mijn boek, leg ik de fundamenten voor hoe organisaties bewust kunnen inzetten op belonging cues om cultuur en prestaties te transformeren. Deze blogpost is slechts een voorproefje. Als je nieuwsgierig bent naar hoe kleine, dagelijkse signalen het verschil kunnen maken in jouw team of organisatie, houd dan ons nieuwe magazine in de gaten. Want zoals ik het graag zeg: “Compared to belonging cues, words are merely noise.”
Praktische tips nodig? Die krijg je in mijn boek, dat in 2025 zal uitkomen. Alsook een stapsgewijze aanpak om meteen aan de slag te gaan. Tijd om cultuur niet langer aan het toeval over te laten, maar bewust te bouwen met de kracht van belonging cues.
